Meer bosmuis

Inmiddels heeft de temperatuur een gevoelige stap terug gedaan, en is het zachte weer voorlopig van de baan. 
Toen het twee dagen geleden nog lekker warm was keek ik toevallig even naar één van de ingangen van het hol van de bosmuis. En jawel, hij piepte net met z'n kop naar buiten. 
Na een tijd afwachtend gesnuffeld te hebben, durfde hij het aan om de veiligheid van zijn hol te verlaten.

Eén van mijn katten zag hem ook, maar was gelukkig binnen. Ik heb heel erg veel katten in de buurt, zeker een stuk of acht die regelmatig komen kijken of er nog wat te beleven valt in Mien Toentje. Het is dus echt oppassen geblazen voor de muis, maar hij is bliksemsnel. 
Toch is hij voor mij helemaal niet bang.

Bosmuis

Het is twee dagen uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar, maar liefst 18 graden hier vandaag! En dat begin maart. Ik heb de eerste vlinder van het jaar gezien, de citroenvlinder. Het lijkt Lente, maar ik laat me niet van de wijs brengen, want dit weekend komt de Winter terug met sneeuw en ijs... Jammer, want Mien Toentje komt tot leven na maandenlang de adem ingehouden te hebben. 
Hoe dan ook, het mooie weer was aanleiding voor de bosmuis van Mien Toentje om eens een frisse neus te gaan halen en een hapje te eten. Niet zo raar na al die tijd in zijn hol te hebben gezeten met voornamelijk nachtelijke uitstapjes. Ook de muis heeft de nieuwe voederplaats van de vogels uiteraard meteen ontdekt.
Het is hier goed te zien dat de bosmuis 
enorme ogen heeft waarmee 
hij alle kanten op kan kijken. Dat moet ook wel, voor heel veel dieren vormt hij essentieel voedsel. 
Ik ben benieuwd of deze muis hier blijft als de Winter eenmaal echt voorbij is. Normaal gesproken zoeken ze stadstuinen voornamelijk op voor de koude tijd van het jaar. Maarja, waar moet je anders heen als bosmuis met steeds minder bos. De voorplanting vindt vanaf maart plaats, tot in oktober. Omdat de mannetjes niet van de vrouwtjes kunnen worden onderscheiden zonder nader onderzoek (tenminste voor de mens), is het me volstrekt onduidelijk of er één bosmuis woont of meerdere. 
Als uitsmijter nog een filmpje:

Wakker!

Er is een kleine watersalamander veilig uit de winterslaap gekomen! Hier natuurlijk de foto van de salamander in kwestie. Dat is een pak van mijn hart nu ik het winterverblijf van de amfibieën moet gaan verplaatsen. Het lijkt er op dat dit een vrouwtje is.
Als de winter wat zachter is (want het heeft voornamelijk met de temperatuur te maken), kunnen ze al begin à half februari uit hun winterslaap komen. Nu duurde de vorstperiode best lang, dus ik vermoed dat deze salamander nog niet zo lang wakker is. Tijdens de winter teren ze op hun vetreserves. Ze eten niet, bewegen niet en halen nog maar nauwelijks adem. Ik heb begrepen dat het lijkt alsof ze dood zijn. 
Ze overwinteren eigenlijk altijd op het land, en leven ook doorgaans op het land. Alleen niet tijdens de voortplantingsperiode... Dan gaan ze het water in. En die tijd komt in zicht voor ze; ongeveer eind maart is het zover. Wie weet kan Mien Toentje het eerste amfibieën-nageslacht verwelkomen straks! Ik heb nog geen kikkers gezien, die zouden binnenkort ook wakker moeten worden.

Fase 2 & enige compensatie

Na de snoei van de meidoorn, is gisteren fase 2 ingegaan van de voorbereidingen op de renovatie van mijn huis. 
De klimop naast de achterdeur en op de pergola is volledig weg. Dit moest omdat ze de muren gaan impregneren met een vochtwerend middel. Dat ik geen vochtproblemen heb, maakt ze niet uit. Ook de klimop bij de schuur is grotendeels weg, ik heb gewoon een stukje laten zitten want daar hoeven ze alleen maar te schilderen. Af en toe een verzetsdaad houdt je sterk.
Het viel niet mee om de prachtige klimop te verwijderen. Vijf jaar lang ben ik bezig geweest om (naast de klimop uit de grond te kijken) elk takje zorgvuldig langs muur en pergola te leiden. Het was een mooie groene boog geworden die ook zicht op en van de achterburen belemmerde. De klimop bood aan velen een veilig onderkomen. Ik ben alleen al een spin of 10 tegengekomen. Nou ben ik niet al te dol op die flinke jongens, maar je kon zien dat ze net zo goed bang waren. 
De uitdaging zal er de komende tijd in zitten om het positieve te blijven zien. Wat betreft het kale stuk rondom meidoorn en waar de klimop zat, heb ik het lichtpuntje nog niet gevonden. Anoniempje heeft middels een reactie Mien Toentje een hart onder de riem gestoken, waarvoor mijn dank: 

"hallo mien toentje,

ik weet zeker dat alle mensen die

mien toentje een warm hart toedragen de kaalslag zullen betreuren.

heel veel sterkte!

anoniempje"

Maar Moeder Natuur zou Moeder Natuur niet zijn als er niet ergens een vorm van compensatie zou zijn. En die is gevonden met de verplaatsing van de vogelvoerplek. Ik heb besloten die alvast te verplaatsen naar een stuk tuin waar ze iets meer rust hebben de komende tijden. Dat heb ik maar meteen gedaan, zodat ze vast kunnen wennen aan de nieuwe omstandigheden voordat de stellingen worden opgezet. De vogels hebben meteen de nieuwe plek in gebruik genomen. Ze vinden het geen enkel probleem. Sterker nog; vanochtend zag ik tot mijn grote blijdschap een groenling (mannetje) zitten eten van de pinda's! Een primeur voor Mien Toentje! Dat zou op de oude voederplek niet zijn gebeurd, want die zat veel dichter op het huis, en sommige vogels zijn nou eenmaal wat schuwer.

Enfin, fase 2 is afgerond. Er volgen er nog twee met flink wat werk, die verband houden met zaken waarvoor het gewoon nog te vroeg is, zoals onder andere het snoeien van de vlinderstruiken, het opruimen van dood plantenmateriaal en het afdekken van de vijver.