Weidebeekjuffer

Op de eerste tropisch warme dag van het jaar (mijn thermometer geeft momenteel 30 C aan) is een lang-gekoesterde wens in vervulling gegaan. Ik wilde al heel lang een weidebeekjuffer zien, maar was er nog nooit eentje tegengekomen. En tot mijn stomme verbazing vliegt er zomaar één Mien Toentje in!
Het is zonder twijfel de mooiste juffer, en misschien ook wel het mooiste insect, dat ik ooit heb gezien.
Dit is een mannetje. Dat zal ook een keer niet zo zijn, Mien Toentje is een echte mannentuin. Het mannetje is staalblauw (in tegenstelling tot glanzend groen van het vrouwtje). Ook heeft het mannetje vier zwarte vlekken op zijn vleugels, het vrouwtje heeft groene vleugels.
Normaal gesproken komen ze niet zoveel in tuinen voor. De naam weidebeekjuffer geeft al aan dat ze meestal bij langzaam stromend, bijna stilstaand water zijn, zoals boerenslootjes.
Ze zijn alleen bij schoon water te vinden, en dat vat ik op als compliment!
Als de weidebeekjuffer vliegt ziet hij er sprookjesachtig uit, zoals een elf, met zijn flapperende vleugels en zijn irisende felblauwe kleur.
Ik heb ook nog een filmpje gemaakt waarop hij zijn vleugels een paar keer spreid, maar het lukt me momenteel maar niet om dat er bij op te krijgen. Dat hou je nog te goed!