Wilde bijen

Zoals eerder al aangekondigd, ga ik me dit jaar in het bijzonder bezighouden met wilde bijen en hommels. Laat 2012 nou ook officieel uitgeroepen zijn tot Jaar van de Bij!
Vandaag ben ik bezig geweest in Mien Toentje. De lente komt eraan! Gisteren (25 februari) heb ik de eerste vinkenslag gehoord in Mien Toentje, vorig jaar was dat pas op 8 maart. Mijn handen jeuken om de tuin lenteklaar te maken, maar het is gewoon nog te vroeg. Er zijn nog teveel beestjes in de winterslaap, en snoeien is nog veel te gevaarlijk. Wel heb ik wat algen uit de vijver gehaald, en een nieuwe nestelplaats voor wilde bijen gemaakt. Belangrijk hierbij is om ervoor te zorgen dat de gaten mooi glad zijn. Bijen houden niet van prikkelige houtsplinters in hun buik. Qua diameter heb ik gaten geboord van 10, 8 en 6 mm. Zorg ervoor dat je bijenhotel op een zonnige plek hangt vlakbij goede bijenplanten.
In voorbereiding daarop heb ik een plantenbed gemaakt, waar ik straks bijenplanten ga plaatsen. Wat weet ik nog niet precies, dit is mede afhankelijk van het aanbod. Ik heb zaad in bestelling van wilde bloemen, misschien komt dat er wel in.
Laatste nieuws: er is een nieuw merelvrouwtje gesignaleerd in Mien Toentje. Het merelmannetje jaagt haar niet weg bij de voederplank, dus de eerste tekenen zijn gunstig te noemen!
Hier een foto van haar.

Zingende merel

Na de koudegolf van laatst, lijkt de natuur genoeg te hebben gehad van de winter. Van mij mag de lente ook wel komen. Het is rustig in Mien Toentje, iedereen is aan het bijkomen van de vorst. Na zo'n vorstperiode wordt het eigenlijk pas duidelijk hoe stil de vogels zijn geweest. Ze verdoen zo min mogelijk energie met het bijhouden van de grenzen van hun territoria door te zingen. Nu de temperaturen zijn gestegen, hoor je ze ineens weer. Het merelmannetje zingt zo tegen zonsondergang zijn lied. Vaak kun je in de verte een ander mannetje horen zingen. Het is niet alleen om duidelijk te maken dat dit zijn gebied is, het schijnt ook zo te zijn dat merelmannetjes elkaar proberen af te troeven met diversiteit van hun zang. Hoe meer (moeilijke) geluiden ze kunnen, hoe meer vrouwtjes straks hun interesse tonen. En aangezien dit merelmannetje opnieuw op zoek moet gaan naar een vrouwtje, doet hij extra zijn best. Als ik naar huis fiets schemert het tegenwoordig, en hoor ik overal merelmannetjes. Maar die van mij is vrij goed!
Zet het geluid wat harder, en oordeel zelf:

Wintergasten

Hier volgen foto's van de vogels die komen eten en drinken in Mien Toentje.
Links een turkse tortel.

Het is zelden dat ik uit het raam kijk en geen vogels zie rondfladderen.

Links een vinkenmannetje,  

en rechts het vrouwtje. Er zijn twee vinkenvrouwtjes

die komen eten, naast het ene mannetje. De twee vrouwtjes kunnen het niet met elkaar vinden.

Het merelmannetje, recent weduwnaar, jaagt constant het roodborstje weg. Het maakt niet uit wat het roodborstje doet, de merel wil hem daar direct weg hebben.

Roodborstjes onderling zijn felle rakkers, maar naar andere vogels is mijn roodborstje bijzonder vredelievend. Ook vindt hij het geen probleem om de voederplank met een ander te delen (behalve dan het merelmannetje).

En omdat het roodborstje bij mensen onverminderd populair is, als afsluiting hieronder een filmpje.

Kramsvogel

Toen we vorig winter zoveel sneeuw hadden en het lang koud was, kwamen er soms kramsvogels eten in Mien Toentje. Eigenlijk wonen kramsvogels (lijsterachtigen) op het platteland, maar als het ze te gek wordt, drijft honger ze naar de stad.
Dat is ook nu weer gebeurd, en gelukkig heb ik het kunnen vastleggen. In de schemering 's ochtends vroeg, zag ik een kramsvogel drinken bij het wak. Dit is te zien in het filmpje onderaan. Hier rechts kun je de mooie kleuren van de kramsvogel beter zien, toen hij wat later weer terugkwam en de zon wat meer licht gaf.

Koudegolf

Het is officieel, we zitten in een koudegolf. En dat is te merken! Er zijn al temperaturen van -23 graden in Flevoland gemeten, hoewel Mien Toentje met een krakende -18 niet ver achter blijft. Dit duurt nu al een week, en voorlopig zijn we er nog niet af. Afgelopen vrijdag is er 6 cm. sneeuw gevallen hier. Het kan niet anders dan dat flora & fauna daaronder te lijden hebben. Onze natuur is niet gewend aan dit soort arctische omstandigheden.
Ook in Mien Toentje vliegen de vogels af en aan om te eten en te drinken. Elke ochtend tel ik of iedereen de nacht heeft overleefd. Tot nu toe gaat het iedereen goed. Las ik daar drinken? Met al dat ijs? Jawel, drinken! Nadat ik merkte dat ik elk half uur naar buiten moest om een wak te smelten in de vijver, heb ik een verstandige investering gedaan.
Het betreft een luchtpompje (in de schuur) dat een klein borrelsteentje (in de vijver) voorziet van zuurstof (via een slangetje). Een zogenaamde ijsvrijhouder. Niet alleen komt er zuurstof in het water, water dat in beweging is bevriest immers niet. Deze handigheid heeft de vuurdoop, ijsdoop eigenlijk, tot nu toe met glans doorstaan. Zeker als je bedenkt dat het in ons land niet veel kouder kan worden dan het nu is. Wat op zichzelf een geruststellende gedachte zou kunnen zijn, ware het niet dat record na record sneuvelt de afgelopen jaren.
In het filmpje zie je de werking van de ijsvrijhouder.

Dit is waarschijnlijk het enige onbevroren water in de wijde omtrek, dus er komen veel vogels drinken. De bijzonderste is de kramsvogel. Toen we vorig winter tussen pakweg november en maart in de sneeuw zaten, kwamen er ook op een gegeven moment kramsvogels eten in Mien Toentje. In een volgend bericht meer over de kramsvogel.